Едуард Бернштајн (Берлин, 6 јануари 1850 – Берлин, 18 декември 1932) останува запаметен како еден од најзначајните теоретичари на германската социјалдемократија и водечки претставник на ревизионизмот.
Бернштајн ја започнува својата политичка активност во 1872 година како член на Социјалдемократската работничка партија, позната и како „ајзенаховци“. Во 1875 година, заедно со Август Бебел и Вилхелм Либкнехт, ја подготвува платформата за обединување со ласалијанскиот Општ германски работнички сојуз.
Во 1878 година, поради политички прогон, Бернштајн емигрира во Швајцарија, каде што станува уредник на весникот „Социјалдемократ“. Во овој период, воспоставува соработка со Карл Кауцки, а заедно ја преведуваат на германски книгата на Карл Маркс, „Беда на филозофијата“. Неговиот престој во Швајцарија завршува во 1888 година кога, по барање на пруските власти, е протеран и се сели во Лондон. Таму остварува блиска соработка со Фридрих Енгелс и продолжува да работи како новинар и публицист.
Една од најзначајните придонеси на Бернштајн е неговото учество во пишувањето на Ерфуртската програма на Социјалдемократската партија на Германија во 1891 година, документ што стана модел за многу социјалдемократски програми низ Европа.
Од 1896 до 1898 година, Бернштајн објавува серија статии насловени „Проблемите на социјализмот“, во кои критички ги преиспитува марксистичките догми. Неговите ставови, детално изнесени во книгата „Проблемите на социјализмот и задачите на социјалдемократијата“ (1899), предизвикаа жестоки реакции и осуда од водечките фигури на германската социјалдемократија, како Август Бебел, Карл Кауцки и Роза Луксембург.
По повеќе од две децении прогонство, Бернштајн се враќа во Германија во 1901 година и станува пратеник во Рајхстагот, каде што се истакнува како водечка фигура на ревизионистичкото крило на партијата. Неговиот став за поддршка на воените кредити во 1914 година предизвика контроверзии, но веќе од 1915 година, тој зазема антивоена позиција. Во 1917 година, Бернштајн учествува во основањето на Независната социјалдемократска партија на Германија.
По Првата светска војна, Бернштајн се обидува да го обедини социјалдемократското движење, но неговите напори наидуваат на ограничен успех. До 1928 година останува активен во политиката како пратеник, но со намалено влијание. Истата година се повлекува од јавниот живот, оставајќи зад себе наследство што и понатаму предизвикува интерес и дебати меѓу историчарите и политичките теоретичари.
