Рампо Левката, роден како Рампо Илиев Левков, се појавил на свет на 9 јануари 1909 година во Прилеп. Потекнувал од скромно тутунарско и грнчарско семејство, како син на Милка и Илија. Неговиот дедо Нане оставил трага во историјата на Прилеп, отворајќи ја првата берберница во 1875 година, а четири години подоцна и кафеана.
Рампо го завршил основното образование и Гимназијата во Прилеп, по што во 1929 година се запишал на Правниот факултет во Белград. И покрај финансиските потешкотии, го завршил студирањето за пет години. По дипломирањето во 1935 година, започнал да работи како волонтер во Прилепскиот суд.
Во 1936 година Рампо заминал на отслужување на воениот рок, а по враќањето во 1937 година започнал работа како адвокатски приправник кај Методија Најчески. Набрзо, со одобрение од адвокатската комора, ја презел одговорноста за застапување на Најчески. Во 1942 година, откако го положил адвокатскиот испит во Софија, станал член на Комунистичката партија на Југославија (КПЈ) и по налог на партијата отворил сопствена адвокатска канцеларија во Прилеп.
За време на бугарската окупација, неговата канцеларија и куќа станале центар за курирски врски и поддршка на партизанскиот одред „Димитар Влахов“. На 14 септември 1942 година, по разбивањето на првата чета на одредот, започнале масовни апсења во Прилеп, што довело до провалување на градската организација на КПЈ.
Рампо Левката бил уапсен на 15 септември додека работел во својата канцеларија. По неколкудневно мачење и сурово тепање, на 19 септември им подлегнал на повредите. Неговото тело било закопано во непознат гроб. Покрај Рампо, истата судбина ја доживеал и Сотир Дамески. Истата ноќ, 19 други приведени биле изведени и стрелани на патот Прилеп-Дабница, при што само двајца успеале да побегнат.
Рампо Левката е автор на поемата „Бабуна“, составена од 160 стихови распоредени во пет делови. За неговата храброст и самопожртвуваност, посмртно е прогласен за народен херој на Југославија на 5 јули 1951 година.
