Иван Точко, еден од најзначајните македонски раскажувачи и драматурзи, оставил длабок белег во македонската литература и култура. Своето образование го започнал во Охрид и Битола, а го продолжил на Правниот факултет во Белград и Театарската академија во Софија.
Во текот на Народноослободителната војна на Македонија, Точко активно учествувал во борбата за ослободување. По завршувањето на војната, кариерата ја насочил кон новинарството, работејќи во „Нова Македонија“ и Радио Скопје. Покрај тоа, бил уредник на списанието „Македонија“.
Неговата судбина била обележана од политичките превирања на времето. По донесувањето на Резолуцијата на Информбирото, Точко бил уапсен и испратен на Голи Оток, каде што ја отслужил затворската казна.
Точко е еден од основачите на Друштвото на писателите на Македонија. Тој е автор на шест збирки раскази, вклучувајќи ги „Бојана“, „Лебедова песна“ и „Прстен“, како и на новелите „Вино за душите“ и „Грев“. Неговото последно дело е драмата „Плуто“.
Литературниот пат го започнал во 1933 година со расказот „Нашиот поет“, а неговиот творечки опус вклучува и три драми и две збирки прозни минијатури. Иван Точко трагично загина во сообраќајна несреќа во Скопје на 12 ноември 1973 година.
