Манифестот на комунистичката партија, напишан од Карл Маркс и Фридрих Енгелс во 1848 година, е политички памфлет кој ги изложува принципите на комунизмот и го критикува капитализмот. Манифестот тврди дека целата човечка историја е дефинирана со класни борби меѓу владејачката класа (буржоазија) и работничката класа (пролетаријатот). Како што се развива индустрискиот капитализам, буржоазијата сè повеќе го експлоатира пролетаријатот, концентрирајќи го богатството и моќта во помалку раце додека работниците ги подложуваат на тешки услови. Овој конфликт, според Маркс и Енгелс, на крајот ќе доведе до соборување на капитализмот од страна на работничката класа.
Манифестот повикува на револуција во која пролетаријатот ќе ја преземе контролата врз средствата за производство, укинувајќи ја приватната сопственост и создавајќи бескласно општество. Тој тврди дека капитализмот е инхерентно нестабилен и ќе пропадне поради неговите внатрешни противречности, што ќе доведе до подем на социјализмот и на крајот комунизмот. Документот ги опишува непосредните барања, како што се прогресивното оданочување, бесплатното образование и укинување на правата на наследство, како чекори кон демонтирање на капиталистичките структури и прераспределба на богатството.
Маркс и Енгелс одговараат и на критиките на комунизмот и ја нагласуваат потребата од меѓународна солидарност меѓу работниците. Тие ги критикуваат реформистичките напори кои настојуваат да го подобрат капитализмот наместо да го соборат, тврдејќи дека вистинското ослободување бара целосно уништување на класните разлики. Манифестот завршува со собирен извик: „Работници на светот, обединете се!“ – повикувајќи го пролетаријатот од сите народи да се здружат во револуционерната акција за воспоставување комунистичко општество ослободено од експлоатација.
