Златко Билјановски е роден на 25 јануари 1920 година во селото Пуста Река, во сиромашно печалбарско семејство. Раното детство го поминал во своето родно место, помагајќи во семејните активности со сточарството, додека татко му работел во Винковци. По завршувањето на основното образование, во 1931 година заминал кај татко му и започнал да го изучува кројачкиот занает, но поради нестабилноста на семејната економска состојба, животот го носел низ неколку градови во Југославија, каде конечно во Крагуевац го завршил занаетот.
Се вклучил во работничките движења и УРС-овите синдикати на многу млада возраст, што го однело во Белград. Таму, и покрај тешките услови, активно учествувал во штрајкови и организирање работнички протести. Во 1936 година станал член на СКОЈ, а подоцна и секретар на организацијата, со што уште повеќе ја продлабочил својата посветеност на марксистичко-ленинистичките идеи. Неговите активности го ставиле под надзор на властите, што резултирало со апсење, притворање и малтретирање, но Златко останал непоколеблив.
Во воениот период, Билјановски служел во Марибор, каде старешините го идентификувале како „опасен комунист“. По германската инвазија, бил заробен, но успеал да се врати во Македонија, каде продолжил со револуционерната активност. Станал член на Крушевскиот партизански одред и учествувал во формирањето на Мавровско-кичевскиот одред, каде со своите способности добил водечки позиции. До крајот на војната бил активно вклучен во борбите и во организацијата на партизанското движење.
По Ослободувањето, Билјановски го завршил Економскиот факултет и се истакнал на бројни политички и општествени функции, вклучително како државен секретар за внатрешни работи и директор на Царинската управа на СФРЈ. За својот придонес бил прогласен за народен херој на 29 ноември 1953 година.
