Лазар Колишевски е роден на 12 февруари 1914 година во Свети Николе. Пред Втората светска војна работел како металски работник, откако завршил воено-занаетчиска школа во Воено-техничкиот завод во Крагуевац. Уште како ученик и работник активно учествувал во напредното младинско и работничко движење, што довело до повеќекратни апсења и прогони поради неговата политичка активност. Колишевски бил секретар на партискиот комитет на Заводот и организационен секретар на Окружниот комитет на Комунистичката партија на Југославија (КПЈ), учествувајќи како делегат на Петтата земска конференција на КПЈ во Загреб во 1940 година.
По капитулацијата на Кралството Југославија во 1941 година, Колишевски бил испратен во Македонија како доверител на Централниот комитет на КПЈ за да го спроведува планот за вооружено востание. Таму се судрил со Методија Шаторов-Шарло, кој ја приклучил македонската партиска организација кон бугарската партија без одобрение од КПЈ. По интервенција на Тито и Коминтерната, македонската организација била вратена под КПЈ, а Колишевски бил именуван за секретар на Покраинскиот комитет на КПЈ за Македонија и раководител на Покраинскиот воен штаб.
Во ноември 1941 година бил уапсен од бугарската полиција и осуден на смрт, но казната му била преиначена во доживотна робија. Колишевски останал затворен во Плевен до капитулацијата на фашистичка Бугарија во 1944 година, по што се вратил во Македонија. Од 1943 до 1963 година бил секретар на ЦК на КПМ, а учествувал и на заседанијата на АВНОЈ и АСНОМ, каде бил избран за претседател на Второто заседание на АСНОМ. Од 1944 година без прекин бил народен пратеник во македонското и сојузното собрание.
Колишевски бил прв претседател на Првата народна влада на Демократска Федерална Македонија во 1945 година и претседател на Народното собрание на НР Македонија од 1953 до 1962 година. Од 1963 до 1967 година ја предводел Сојузната организација на ССРНЈ, а од 1972 до 1984 година бил член на Претседателството на СФРЈ. По смртта на Јосип Броз Тито кратко време ја извршувал функцијата претседател на Претседателството на СФРЈ. Колишевски бил носител на бројни одликувања, вклучувајќи ја Југословенската голема ѕвезда и Партизанска споменица 1941, а бил прогласен и за народен херој. Почина на 6 јули 2000 година.
