Григор Прличев, роден во Охрид во 1830 година, беше еден од најзначајните македонски писатели и културни дејци на 19-тиот век. Како четврто дете на занаетчијата Ставре Прличев и неговата жена Марија, тој рано останал без татко и бил згрижен од дедото, кој ја развивал неговата љубов кон книгата. Прличев, иако потекнувал од сиромашно семејство, брзо се истакнал како ученик на Димитрија Миладинов и започнал да се образува и во странство, запишувајќи се на студии по медицина во Атина, каде наместо медицина се потопил во литературата.
Неговиот најголем успех дошол кога во 1860 година ја добил наградата за поемата „Сердарот“, прогласен за „втор Хомер“. Откако се враќа во Охрид, Прличев активно се вклучува во борбата за народниот јазик во училиштата, супротставувајќи се на грчкото влијание, а соработувал со други дејци за да го промовира словенското писмо и култура. Прличев, исто така, се истакнува со неговата борба против елинизмот, што довело до негови прогонства и затворања.
Во 1868 година, по клевета од страна на охридскиот грчки владика, Прличев бил затворен и депортиран, но неговата борба за правата на македонскиот народ не запрела. Во 1869 година, со големи напори, го вовел народниот јазик во училиштата во Охрид. Своето културно и литературно наследство го продолжил преку препеви на античките дела, вклучително и Хомеровите епопеи, и преку активност во бугарските и македонските културни кругови.
По пензионирањето во 1890 година, Прличев се враќа во родниот Охрид каде ја завршува својата животна приказна, исполнета со разочарувања и борби, но и со значаен придонес за македонската литература и национално освестување. Умира во 1893 година, оставувајќи големо културно и историско наследство.
