Славко Јаневски, роден во Скопје на 11 јануари 1920 година, е еден од најистакнатите македонски поети, романсиери, раскажувачи и сценаристи. Тој беше директор и главен уредник на „Македонска книга“ и уредник на списанијата „Нов ден“, „Современост“, „Osten“ и „Хоризонт“. Членуваше во Македонскиот ПЕН центар, а од основањето на МАНУ во 1967 година, стана нејзин член. Јаневски беше еден од основачите на Друштвото на писателите на Македонија, каде што подоцна служеше како претседател. Неговата плодна кариера е исполнета со литературни дела кои оставија траен белег во македонската литература.
Автор е на над 50 дела, меѓу кои се истакнуваат „Село зад седумте јасени“, „Евангелие по Итар Пејо“, „Миракули на грозомората“ и книгите за деца како „Шеќерна приказна“ и „Пупи Паф“. Делата на Јаневски се преведени на многу јазици, а неговата книжевна визија опфаќа и апокалиптични теми за деструкцијата на планетата, како што е видливо во романите „Депонија“ и „Рулет со седум бројки“. Тој има значајно влијание и во филмската индустрија, создавајќи сценарија за филмови како „Волчја ноќ“ и „Македонскиот дел од пеколот“, за кои доби престижни награди.
Јаневски е добитник на бројни награди, меѓу кои „11 Октомври“, „Браќа Миладиновци“, „Рациново признание“ и „Мирослав Крлежа“. Препознатлив е и по својот уникатен стил, кој комбинира визионерски хуманизам, црн хумор и длабоки морални пораки. Како што истакнуваат неговите современици, неговите дела претставуваат пророчко сведоштво за македонската историја и култура, овековечувајќи ја македонската книжевност во светските рамки.
Славко Јаневски почина во Скопје во 2000 година, но неговото наследство продолжува да живее преку неговите дела и културното влијание што го остави. Во негова чест е подигнат споменик во паркот „Жена-борец“ во Скопје, дело на академик Томе Серафимовски. Како еден од најплодните македонски автори, тој ја засили позицијата на македонската литература на светската сцена, оставајќи дело кое останува инспирација за идните генерации.
