Елпида Караманди е родена во влашко семејство во Лерин, Егејска Македонија, а по преселбата на нејзиното семејство живеела и се школувала во Битола. Уште како ученичка во битолската гимназија се истакнувала по својата политичка активност, вклучена во книжевни дружини и дистрибуција на летоци, каде се спротивставувала на реакционерните движења. Нејзиниот ангажман продолжил и по заминувањето на студии во Белград во 1938 година, каде се приклучила кон напредното студентско движење и одржувала врски со други битолски студенти.
Во 1939 година станала член на СКОЈ и се посветила на регрутација на нови членови и активна работа меѓу младите. По капитулацијата на Кралството Југославија во 1941 година, Елпида се приклучила на КПЈ и добила одговорни задачи во рамки на партиската и младинската организација. Била уапсена поради својата активност, но и покрај мачењето не дала никакви информации. По излегувањето од затвор, отишла во илегала и продолжила со револуционерната дејност, станувајќи член на Покраинскиот комитет на СКОЈ за Македонија.
Во април 1942 година се приклучила на Битолскиот партизански одред „Пелистер“. За време на една борба на 3 мај истата година, одредот бил опколен од бугарската војска и полиција. Елпида била тешко ранета, заробена и подложена на мачење, кое храбро го издржала пред да почине. За нејзината храброст и саможртва, на 11 октомври 1951 година е прогласена за Народен херој на Југославија.
