Васил Главинов, роден околу 1869 година во Велес, потекнува од сиромашно семејство. Рано се соочува со социјалната неправда, што ќе го обележи неговиот животен пат. По завршувањето на основното образование, принуден е да научи столарски занает за да преживее. Во потрага по подобар живот, во 1887 година се иселува во Бугарија, каде што работи како столар и подоцна се запознава со социјалистичките идеи преку членството во Бугарското работничко друштво „Братство“.
Во 1893 година, Главинов ја формира Македонската работничка социјалистичка група, првата организација од ваков вид која се стреми кон ширење на социјалистичката идеологија меѓу македонските печалбари и населението во Македонија. Преку гласилата „Револуција“ и „Политическа свобода“, групата ги поттикнува Македонците на борба за национална слобода и независност. И покрај нападите од бугарските социјалисти, Главинов продолжува со својата активност, што ќе стане основа за понатамошните револуционерни движења.
Главинов тесно соработува со ВМРО Обединета и учествува во бројни заеднички активности, што придонесува за зајакнување на ослободителната борба. Во 1900 година, неговите социјалистички идеи добиваат поддршка на конференцијата во Крушевско, каде што се донесуваат заклучоци за координација со револуционерното движење. Преку своите публикации, Главинов активно ја разобличува турската власт и се спротивставува на завојувачките аспирации на соседните држави.
По Илинденското востание, Главинов ја продолжува својата активност, работи на зацврстување на социјалистичкото движење и учествува на балкански конференции. Во 1909 година станува уредник на „Работническа искра“, а неговото влијание се проширува на балканско ниво. По Балканските војни, тој се повлекува од јавниот живот и умира во Софија во 1929 година. Васил Главинов останува запаметен како прв промотор на социјалистичката идеја и пионер на работничкото движење во Македонија.
