Пецо Божиновски – Кочо е роден на 15 јануари 1920 година во Битола. Уште од младоста се истакнал како активист, станувајќи член на Сојузот на комунистичката омладина на Југославија (СКОЈ) и на Комунистичката партија на Југославија (КПЈ) во 1941 година.
По окупацијата на Македонија од страна на фашистичките сили, Божиновски станал дел од Воениот комитет на Месниот комитет на КПЈ во Битола. Тој активно го поддржувал функционирањето на партиската техника и организација. На 22 април 1942 година се приклучил на првиот Битолски партизански одред „Пелистер“, а неколку месеци подоцна, од 6 јули истата година, станал борец и интендант во Битолско-преспанскиот партизански одред.
Во јули 1942 година бугарскиот воен суд го осудил на смрт во отсуство. Тој продолжил да се бори, а во септември истата година се приклучил на Битолскиот партизански одред „Јане Сандански“.
Во текот на 1943 година бил назначен за специјален курир при Главниот штаб на Народноослободителната војска и Партизанските одреди на Македонија (НОВ и ПОМ). Во август истата година ја презел функцијата заменик политички комесар на чета во Партизанскиот одред „Даме Груев“. Во периодот од јуни до октомври 1944 година, Божиновски бил заменик политички комесар на Седмата македонска бригада.
Неговото учество во вооружените борби било исполнето со пожртвуваност и храброст. Во битките двапати бил ранет, но продолжил да се бори за слободата на својот народ.
За своите заслуги во Народноослободителната војна, Пецо Божиновски – Кочо е прогласен за Народен херој на Југославија на 2 август 1952 година, оставајќи длабок печат во историјата на македонската борба за слобода.
