Кемал Сејфула бил истакнат револуционер и политички активист кој одиграл значајна улога во Народноослободителната борба и политичкиот живот на Македонија. Пред Втората светска војна работел како чибукчија, но брзо се вклучил во синдикалните движења и тајните комунистички организации. Како член на СКОЈ и КПЈ, активно ги организирал турските и албанските заедници во Скопје, а од 1941 година станал борец во партизанските одреди. Бил прогонуван и интерниран во Бугарија, но продолжил да се бори во редовите на партизаните, учествувајќи и во АСНОМ во 1944 година.
По ослободувањето, Сејфула се посветил на политичката и судската работа, завршувајќи Виша политичка школа во Белград. Бил судија во Врховниот суд, министер за локални работи и индустрија, а од 1951 до 1954 година бил и градоначалник на Скопје. Подоцна се издигнал до високи функции во извршната власт, а во 1967 година бил избран за пратеник во Собранието на СР Македонија. Неговите ставови за демократизација на социјалистичкиот систем, инспирирани од Милован Ѓилас, на почетокот му донеле поддршка, но подоцна морал да се дистанцира од нив.
Кон крајот на својата кариера, Сејфула бил амбасадор на СФРЈ во Замбија и Боцвана, продолжувајќи ја својата дипломатска мисија до 1974 година. Освен политичката активност, оставил и значаен публицистички придонес, автор е на повеќе книги посветени на националните малцинства и комунистичкото движење. Неговото дело останува сведоштво за неговата улога во изградбата на современа Македонија.
