Густав Влахов, роден на 18 септември 1912 година во Цариград, бил син на македонскиот револуционер Димитар Влахов. Растел во револуционерна средина, придружувајќи го татко му низ градови како Варна, Софија, Одеса и Женева. Образованието го започнал во Варна, продолжил во Виена, а во Париз станал член на Француската комунистичка партија. Во Москва студирал на Воената академија, но по исклучувањето поради политички околности, завршил Хемиско-технолошки факултет и работел како инженер.
Со почетокот на Втората светска војна, Влахов се приклучил на Црвената армија, учествувајќи во одбраната на Москва како дел од Посебниот одред и политички заменик на командантот на Интернационалната бригада. Во 1944 година, тој придружувал важни преговори меѓу Тито и бугарски претставници во Крајова, а потоа бил ангажиран на клучни партиски задачи во Македонија, како директор на Партиската школа на КПМ и член на ЦК.
Неговата дипломатска кариера започнала во Белград, каде што извршувал високи државни функции, меѓу кои политички секретар на Кабинетот на врховниот командант и помошник-министер за надворешни работи. Бил амбасадор на Југославија во Пакистан, Мексико и Австрија, како и постојан претставник во Европското биро на ООН во Женева.
Во СФРЈ, Влахов бил сојузен секретар за социјална политика, труд и информации, како и потпретседател на Сојузното собрание. За својот придонес во војната и политиката, бил награден со Партизанска споменица 1941 и други високи признанија, оставајќи длабока трага во југословенската историја.
