Благој Давков, еден од најхрабрите македонски борци, го положи својот живот за слободата на Македонија во мачниот јануари 1943 година. Роден на 21 јануари 1921 година во Скопје, Давков од рана младост ја започна својата револуционерна активност, учествувајќи во штрајкови на металските работници и приклучувајќи се на синдикалните движења. Во 1941 година, по капитулацијата на Југославија, се вклучи во Народноослободителната борба, првично како член на диверзантска група, а подоцна како борец во партизанските одреди. Неговата револуционерна дејност и посветеност кон слободата го направија симбол на отпорот против окупаторите.
Во јануари 1943 година, Давков бил предаден на бугарската окупаторска полиција и заробен додека се обидувал да се поврзе со Месната организација на Комунистичката партија на Југославија во Скопје. По жестоката психичка и физичка тортура, на 21 јануари, денот на неговиот 22. роденден, бил егзекутиран со бесење во Скопскиот затвор. Сведоците, меѓу кои и неговиот соборец Дучо Кранго, опишуваат дека дури и во последните мигови Давков храбро упатувал пораки против фашизмот и во слава на Македонија. Неговата егзекуција остана запаметена како брутален чин, при што бил обесен двапати, бидејќи џелатите првично не успеале целосно да ја извршат пресудата.
Младиот живот на Благој Давков згасна, но неговата жртва останува врежана во колективната меморија на Македонија како симбол на борбата за слобода и праведност. Неговата храброст и пожртвуваност треба да бидат инспирација за идните генерации, кои ќе го почитуваат неговиот придонес во темелите на современата македонска држава.
