Раде Кратовче е роден во 1911 година во Кратово, како прво дете во семејството на Софија и Мијалче Михајлови. По смртта на татко му, неговата мајка повторно се омажила и родила уште два сина. Поради сиромаштија, Раде морал да го напушти школувањето и да го изучи столарскиот занает. Во 1931 година, заедно со семејството се преселил во Кочани, каде што продолжил да работи како столар, отворајќи своја работилница и создавајќи контакти со локалните занаетчии и интелектуалци. Во неговиот дуќан често навраќал и студентот Љупчо Сантов, со кого станал близок пријател.
Во 1934 година, Раде се оженил со Еленица Донева, со која имал три ќерки. По краток престој во Кратово, каде работел како рудар, повторно се вратил во Кочани и се посветил на својот занает. Во текот на Втората светска војна, Раде активно се вклучил во борбата против бугарската окупација, учествувајќи во протестите и станувајќи член на подрачниот комитет на Комунистичката партија во Кочани. Бил уапсен во ноември 1942 година, но поради недостиг на докази бил ослободен во февруари 1943 година.
По излегувањето од затвор, Раде и Љупчо Сантов, по одлука на партијата, заминале во илегала на планината Осогово со цел да организираат локално население и да формираат партизански одред. Во селата Вранинци, Оризари, Пресека и Главовица успешно создале мрежа на активисти и собирале средства за отпорот. Групата броела околу 20 борци, подготвени за акции, а Раде и Љупчо станале водечки фигури во тој дел од Македонија.
На 23 март 1944 година, по дојава за нивното присуство во селото Главовица, бугарската полиција го опколила местото каде што престојувале. По повикот да се предадат, Раде и Љупчо одговориле со оружје, убивајќи неколку полицајци. Во престрелката, Љупчо бил смртно ранет, а Раде продолжил да се бори до последен момент, но бил погоден со неколку куршуми и загинал. Тие останале запаметени како херои на народноослободителната борба.
