Тане Наумов е роден на 24 февруари 1907 година во селото Долно Котори, Леринско, кое денес се наоѓа во егејскиот дел на Македонија. Тешките животни околности го принудиле уште од рана возраст да работи, откако неговиот татко и дедо биле убиени за време на Првата балканска војна во 1912 година. Во 1933 година станал член на Комунистичката партија на Грција (КПГ), а по воспоставувањето на диктатурата на Метаксас во 1936 година, бил принуден да ја напушти земјата и со брод заминал за Панама.
Во 1937 година пристигнал во Шпанија, каде што прво работел како морнар на бродови што доставувале оружје и опрема за републиканската војска. По уништувањето на бродовите од непријателската авијација, се приклучил на пешадиските единици и се борел во Шпанската граѓанска војна. По неуспехот на републиканските сили, на 5 февруари 1939 година пребегнал во Франција, каде што работел во рудник. Со германската окупација бил уапсен од Гестапо во 1942 година и испратен во логор во Германија, а подоцна, во 1943 година, префрлен во Пирот. На 5 мај истата година успеал да побегне и се вратил во родното село.
По враќањето, се вклучил во грчкиот ослободителен фронт ЕЛАС, каде што бил назначен за организациски секретар во Суровичкиот реон. За време на Граѓанската војна во Грција, тој ја продолжил својата активност како организациски секретар на Народноослободителниот фронт (НОФ) за Леринско-кајларскиот реон, а подоцна станал член на Главното раководство на НОФ. По поразот на Демократската армија на Грција (ДАГ) во 1949 година, пребегнал во Албанија, а од таму бил испратен во Полска.
Во Полска, во 1950 година, бил осуден на седум години строг затвор поради обвиненија за „титоизам“, но по смртта на Сталин, во 1954 година бил помилуван. Во 1956 година се вратил во Југославија, но по пристигнувањето во Скопје бил приведен и испрашуван три дена во затворот во Идризово. По ослободувањето во август 1956 година, се преселил во Битола, каде што живеел со своето семејство до својата смрт на 27 април 1977 година.
