Иван Козарев е роден на 5 април 1901 година во село Добриниште, Разлошко. Завршил прогимназија во родното место и рано се вклучил во револуционерното движење, станувајќи член на БРП (т.с.) и учествувајќи во Септемвриското востание во 1923 година. Во 1925 година станал член на ВМРО (обединета), каде бил еден од најактивните членови, постојано следен и апсен поради својата активност. Прогонуван од страна на ВМРО (м) на Иван Михајлов, Козарев живеел во илегала низ неколку бугарски градови. Во 1935 година бил уапсен и осуден на пет години затвор, каде што се самообразувал со помош на соборецот Никола Парапунов.
По излегувањето од затвор во 1938 година, Козарев активно учествувал во подготовките за поврзување на македонското ослободително движење низ поделена Македонија. Од февруари 1941 година живеел постојано во илегала. На 26 јуни истата година, при обид да биде уапсен, тој убил двајца полицајци, што го означи почетокот на партизанското движење во Пиринска Македонија, Бугарија и пошироко на Балканот. Истата година, заедно со Парапунов, ја создава првата партизанска чета во Пиринскиот крај. Бил познат под партизанското име Балкан, прочуен по својата храброст и способност како борец и командант.
Козарев оставил длабока трага во борбата против фашизмот, предводејќи чети и учествувајќи во организирањето на отпорот. Иако повеќепати бил осудуван на смрт во отсуство, продолжил со својата активност до неговата трагична смрт на 1 април 1944 година. Загинал под неразјаснети околности, од куршум испукан од страна на негов близок пријател и јатак, Александар Пицин, во близина на родното Добриниште. Така завршува животот на еден од најхрабрите борци на македонското и балканското ослободително движење.
