Нико Доага, по професија угостителски работник, рано се приклучил на Антифашистичкото движење во Македонија. Во 1941 станал член на СКОЈ, а веќе следната година се приклучил на КПЈ и на партизанскиот одред „Питу Гули“, каде активно учествувал во борбите. Во една мисија со соборецот Коча Миленку бил ранет и уапсен од италијанските окупатори, по што бил мачен во затворите во Струга и Тирана. И покрај тешката тортура, не оддал ниту еден соработник. По капитулацијата на Италија се приклучил на баталјонот „Мирче Ацев“, а потоа и на Првата македонска-косовска бригада, каде што бил двапати ранет.
Во 1944 година Доага се враќа во акција и се приклучува на партизанските единици во Караорман и на Првата македонска ударна бригада. Со неговото искуство станал значаен командир, а потоа и член на Околискиот комитет на КПМ во Крушево. Од таму активно работел на мобилизација на нови борци и создавање на нови структури на движењето во Крушевско. Своето искуство и посветеност ги користел за јакнење на отпорот и организацијата на локалното население.
Во септември 1944 станал заменик политички комесар на новоформираната Петнаесетта крушевска бригада, а потоа и комесар на баталјон во Втората македонска бригада. Учествувал во борбите за ослободување на Македонија и заминал на Сремскиот фронт. Иако имал чин Капетан и не бил должен да замине, сепак доброволно се приклучил, одлучно одбивајќи да остане. Таму бил ранет кај Винковци, но ја напуштил болницата за да се врати на фронтот, каде што загинал на 15 април 1945 година кај Врпоље.
Доага бил многу почитуван командант, познат по својата строгост, грижливост и дисциплина. За неговата храброст и придонес во Народноослободителната борба добил орден за храброст, медал и „Партизанска ѕвезда“ од втор ред. Во родното Крушево, улица го носи неговото име, а во минатото постоело претпријатие и спомен-биста во негова чест. Останал запаметен како еден од најистакнатите борци од Крушевско во борбата против фашизмот.
