На 6 април 1941 година, без објавување на војна, нацистичка Германија започна масовен напад врз Кралството Југославија, означувајќи го почетокот на Априлската војна. Нападот беше дел од пошироката стратегија на Адолф Хитлер за обезбедување на Балканот пред инвазијата на Советскиот Сојуз. Утринските часови беа обележани со силно бомбардирање на Белград, при што загинаа илјадници цивили, а градот претрпе огромни материјални штети.
Нападот беше последица на политичките превирања во Југославија, особено по државниот удар од 27 март 1941 година, со кој беше соборена владата што претходно се приклучи на Тројниот пакт. Овој чекор силно го разгневи Хитлер, кој веднаш нареди воена интервенција. Германските трупи, заедно со сојузниците Италија, Унгарија и Бугарија, започнаа офанзива од повеќе правци, брзо пробивајќи го отпорот на југословенската војска.
Априлската војна траеше само 11 дена, а на 17 април 1941 година Југославија капитулираше. Земјата беше поделена меѓу окупаторските сили, а тоа доведе до распад на државата и создавање на квазидржавни формации и марионетски режими. Со тоа започна и долгиот период на отпор и вооружена борба што ќе кулминира со создавањето на партизанското движење предводено од Комунистичката партија на Југославија
