Меморандумот за независност на Македонија, изготвен од членови на Македонското научно-литературно другарство во Санкт Петербург на 1 март 1913 година, претставува значаен документ со кој се бара признавање на независноста на историскиот регион Македонија. Овој документ бил испратен до британскиот министер за надворешни работи сер Едвард Греј, амбасадорите на големите сили во Лондон и рускиот министер за надворешни работи. Неговата цел била да привлече внимание кон состојбата на Македонија по Првата балканска војна и да побара меѓународна поддршка за нејзина независност.
Меморандумот бил објавен во целост или во делови во весникот „Македонски глас“, како и во повеќе руски и европски весници. Неговите потписници, меѓу кои Димитрија Чуповски, Александар Везенков, Гаврил Константинович и Наце Димов, ги изложиле страдањата на македонското население поради поделбата и окупацијата од соседните балкански држави. Тие сметале дека единственото праведно и разумно решение е Македонија да добие независност во своите природни, географски, етнички и економски граници под покровителство на големите сили, што би спречило понатамошни војни и судири на Балканот.
Како дел од овој напор, Димитрија Чуповски изработил политичко-географска карта на Македонија со наслов „Карта Македониiа“, која го претставувала регионот во неговите природни и етнички граници. Во меморандумот биле изложени аргументи за правото на Македонците да имаат своја држава, вклучително и нивното учество во Првата балканска војна како рамноправна војувачка страна. Документот претставува прв официјален јавен настап на Македонците пред светската јавност во обид да се добие меѓународно признание на нивните права.
Клучните барања во меморандумот вклучуваат зачувување на Македонија како единствена, неделива и независна балканска држава во нејзините природни граници. Покрај тоа, се бара во најскоро време да се свика Македонско народно собрание во Солун, кое ќе ја разработи внатрешната организација на државата и ќе ги дефинира односите со соседните земји. Иако меморандумот не донел веднаш меѓународно признание, тој останува значаен документ во историјата на македонското национално движење.
