Иво Андриќ (1892–1975) беше еден од најзначајните југословенски и светски писатели, добитник на Нобеловата награда за литература во 1961 година. Роден во Травник, Босна и Херцеговина, своето детство го поминал во Вишеград, град кој подоцна ќе стане инспирација за неговиот најпознат роман „На Дрини ќуприја“. Студирал во Загреб, Виена, Краков и Грац, каде што стекнал длабоко познавање на историјата, филозофијата и книжевноста.
Покрај книжевната кариера, Андриќ бил и успешен дипломат. Во текот на својата дипломатска служба, работел во различни европски градови, а пред Втората светска војна бил амбасадор на Кралството Југославија во Берлин. За време на војната живеел во Белград, каде што се посветил на пишувањето, создавајќи некои од своите најважни дела. Неговите романи „На Дрини ќуприја“, „Травничка хроника“ и „Госпоѓицата“ се ремек-дела што го прикажуваат сложениот историски и социјален контекст на Балканот.
По војната, Андриќ продолжил да твори и да биде активен во културниот и јавниот живот на Југославија. Добивајќи ја Нобеловата награда, неговото творештво стекна светско признание, а неговите дела се преведени на многу јазици. Последните години од животот ги помина во Белград, каде што почина во 1975 година, оставајќи зад себе богато книжевно наследство што и денес го изучуваат и ценат љубителите на литературата ширум светот.
