Благоја Попов е роден во Кочани во 1920 година, каде го започнал својот животен пат што подоцна ќе го одведе до врвовите на македонската и југословенската политика. Дипломирал на Правниот факултет и уште од 1941 година се приклучил на Народноослободителната борба. Тој бил активен учесник во организирањето на вооружениот отпор против окупаторите во кочанскиот крај и станал член на Комунистичката партија на Југославија. Бил уапсен од бугарската полиција во 1942 година и осуден на 15 години затвор, но успеал да побегне во 1944 и повторно се приклучил на движењето.
По завршувањето на Втората светска војна, Попов извршувал бројни клучни функции во Македонија и Југославија. Тој бил партиски секретар во повеќе градови, министер за индустрија, градоначалник на Скопје (во периодот на неговата обнова по земјотресот), и премиер на СР Македонија од 1974 до 1982 година. Воедно, учествувал во федералната власт како сојузен секретар и пратеник во различни собраниски тела, играјќи значајна улога во политичкиот и економскиот развој на државата.
Попов беше признат со високи државни одликувања, меѓу кои и Партизанската споменица 1941, за неговиот придонес во борбата и изградбата на Југославија. Почина во Скопје на 13 април 1992 година, оставајќи зад себе значајно политичко и историско наследство.
