Страхил Гигов бил активен синдикален и партиски деец уште од младоста, приклучувајќи се кон синдикалното движење во 1928 година, а веќе во 1929 станува член на КПЈ. За својата политичка активност повеќепати бил апсен и осудуван, при што поголем дел од 1930-тите ги минал во затвори. И покрај прогоните, Гигов останал доследен на идејата за ослободување и бил активен учесник во формирањето и работата на Комунистичката партија на Македонија, а подоцна и во партизанското движење и народноослободителната борба.
Во текот на Втората светска војна, Гигов извршувал значајни функции: бил член на Централниот комитет на Комунистичката партија на Македонија, на Главниот штаб на НОВ и ПОМ и на АВНОЈ, а на Првото заседание на АСНОМ бил избран за член и секретар на Президиумот. Подоцна, добива и одговорни задачи како повереник за градежништво и индустрија. Поради неговата активност, окупаторските власти го осудуваат на смрт во отсуство двапати.
По ослободувањето, Гигов продолжува да игра важна улога во изградбата на новата македонска држава. Тој станува министер во повеќе ресори, претседател на Президиумот на Народното собрание на НР Македонија и член на Претседателството на СР Македонија. На сојузно ниво, бил член на Централниот комитет на СКЈ, член на Сојузниот извршен совет, потпретседател на Сојузното собрание и член на Советот на федерацијата, со што оставил значаен политички и државнички печат во југословенската и македонска историја.
Починал на 19 мај 1999 година во Скопје.
