Ацо Шопов, роден на 20 декември 1923 година во Штип, рано ги оформил своите идеали и талент. Детството го поминал со своето семејство во родниот град, каде што го завршил основното и средното образование. Уште како гимназијалец, во 1940 година се приклучил на СКОЈ, а само две години подоцна активно се вклучил во НОБ како партизан во Третата македонска ударна бригада. Неговата љубена, Вера Јоциќ, исто така учествувала во борбата и ѝ ја посветил песната „Очи” по нејзината смрт.
По завршувањето на Втората светска војна, Шопов матурирал и заминал за Скопје, каде што дипломирал на Филозофскиот факултет. Во Скопје започнал плодна книжевна и издавачка кариера, уредувајќи неколку значајни литературни изданија. Во 1958 година се оженил со Светлана Шопова, на која ѝ посветил неколку песни. Неговото творештво добило признание и во академските кругови, станувајќи член на МАНУ и дописен член на САНУ, добитник на бројни награди како „АВНОЈ“, „Кочо Рацин“ и „11 Октомври“.
Покрај тоа што беше истакнат поет, Шопов одиграл значајна улога и на дипломатски план, како амбасадор во Сенегал, каде што се инспирирал за збирката Песна на црната жена. Во Сенегал го превел и изборот од поезијата на претседателот Леополд Седар Сенгор. По враќањето, бил именуван за претседател на комисијата за културни врски со странство, но болеста во 1978 година го оддалечила од активниот живот.
Ацо Шопов е автор на тринаесет збирки поезија, како и многу избори на поезија на македонски и странски јазици. Неговата прва збирка „Песни“ (1944) била првото поетско дело на македонски јазик објавено по ослободувањето. Со својата поетска оригиналност, сатиричен израз и длабока хуманистичка мисла, тој останува еден од најзначајните творци на македонската книжевност, добитник на многу државни признанија и одликувања за својот придонес во културата и општеството.
