Ангел Динев е роден во 1891 година во село Смоквица, Гевгелија. По завршувањето на основното училиште, работел како овчар и псалт во црквата. Подоцна се преселил во Солун, каде што работел како фурнаџија и се самообразувал. Се вклучил во револуционерната активност преку Ученичкиот револуционерен кружок и ВМРО, организирајќи комитет за гевгелиските села од десната страна на Вардар.
Во 1911 година станал член на Околискиот револуционерен комитет, а во 1912 година бил назначен за секретар на четата на војводата Коста Христов Попето. За време на Балканската и Првата светска војна учествувал во борби против османлиската власт и служел во бугарската војска. По војната се преселил во Софија, каде што работел во Министерството за финансии и Министерството за земјоделство, а во 1922 година влегол во новинарството преку весникот „Илинден“, кој бил подложен на чести преименувања поради цензура.
Во меѓувоениот период активно се посветил на историографијата и публицистиката, објавувајќи значајни трудови за македонската историја. Тој бил еден од водечките афирматори на македонската национална самобитност, застапувајќи идеја за создавање македонски литературен јазик и историографија. Од 1935 до 1936 година го уредувал „Македонски вести“, весник што имал големо влијание меѓу македонската емиграција во Бугарија, но бил забранет од бугарските власти.
За време на Втората светска војна бил неколкупати интерниран, а по 1944 година активно учествувал во општествено-политичкиот живот меѓу Македонците во Бугарија. По укинувањето на културната автономија на Пиринска Македонија, тој протестирал против одлуките на бугарската власт и во 1948 година илегално ја напуштил Бугарија. По доаѓањето во Скопје, работел во Институтот за национална историја и ја продолжил својата публицистичка дејност. Починал на 17 февруари 1952 година.
