Павле Раковски е роден на 24 мај 1913 година во Долна Клештина, Леринско. Во младоста се преселил со семејството во Лерин, каде го продолжил своето образование, завршувајќи грчка гимназија и Педагошка академија во Солун. За време на студиите, се вклучил во грчкото комунистичко движење, а по завршувањето на академијата работел како учител во Мегленските села. Во Втората светска војна се приклучил на антифашистичката борба преку Грчката народноослободителна армија (ЕЛАС), активно работeјќи на мобилизација на македонскиот народ и културно-просветна дејност во Воденско.
Во 1944 година, Раковски бил именуван за комесар на Воденскиот македонски батаљон и активно работел на промоција на македонската азбука и јазик. Сепак, обидите за институционализирање на македонската писменост биле попречени од грчките комунистички власти, кои го спречиле печатењето на весници и користењето на азбуката. Разочаран од ваквиот однос, Раковски во октомври 1944 година го напуштил ЕЛАС и го префрлил Воденскиот батаљон во Македонија, каде заедно со други единици ја формирале Првата егејска народноослободителна ударна бригада.
По Втората светска војна, Раковски продолжил да се бори за правата на Македонците во Егејска Македонија, станувајќи еден од основачите на Народно-ослободителниот фронт (НОФ) во 1945 година. Работел на ширење на македонската писменост, отворање училишта и издавање весници. Сепак, неговата работа била саботирана од грчките комунисти и поради обвиненија за македонски национализам бил отстранет од раководството на НОФ. По Граѓанската војна во Грција, бил обвинет како „титоист“, уапсен и осуден на затвор во СССР, каде поминал неколку години во сибирски логори.
По ослободувањето во 1956 година и нормализацијата на односите меѓу СССР и Југославија, Раковски се вратил во Скопје во 1960 година, каде живеел изолиран од политичката сцена. Последните години од животот ги посветил на пишување статии и мемоари, полемизирајќи со своите поранешни соработници и историчари за прашањата поврзани со Егејска Македонија. Умрел на 10 февруари 1990 година во Скопје, оставајќи значаен печат во историјата на македонската национална борба.
