Стеван Силјановски е роден на 14 март 1924 година во селото Слоештица. Основното образование го завршил во родното место, а гимназија во Ниш, каде неговите роднини работеле како пекари. Кога фашистите ја напаѓаат Југославија, тој патува со воз до Скопје, но поради окупацијата продолжува пешки до Крушево и се враќа дома со татко му. Подоцна се приклучува на партизанското движење и е ангажиран во младинскиот актив во Крушевската Околија. Соселаните се сомневале во неговата ангажираност во војната, но на крајот тој успева да ги убеди и ги повел кон Другово за да се пријават во војската.
Во партизанските редови, неговата образованост била препознаена и му било доверено да држи предавања во касарната во Кичево. Благодарение на препораките од Јаким Синадиновски, бил поставен за командант на ОЗНА во Кичево, каде што се борел против балистичките чети во Западна Македонија. По завршувањето на војната служел како командант на караулите во Источна Македонија, а потоа завршил воена академија во Сараево, стекнувајќи се со чин мајор. Подоцна работел во гарнизонот во Скопје, но поради болест бил принуден да се повлече. За среќа, бил погрешно дијагностициран со туберкулоза и благодарение на млад доктор бил успешно излекуван.
По закрепнувањето, се посветил на образованието, завршувајќи учителска школа во Битола и подоцна Педагошка академија. Работел како учител и директор на основно училиште, а подоцна бил претседател на комисијата за просвета во Битолската околија. Неговата репутација го довела до тоа да биде предложен за претседател на новоформираната општина Демир Хисар во 1961 година, функција што ја извршувал два мандати до 1967 година. Подоцна работел како заменик-директор во рудникот во Сопотница и два пати бил пратеник во Собранието на СР Македонија, а бил и потпретседател на соборот на општините.
Во 1972 година се преселил во Битола, каде што останал до крајот на животот. Во текот на кариерата бил претседател на Сојузот на комунисти во Демир Хисар и заменик-командант на територијалната одбрана на Западна Македонија. Пензиониран е во 1984 година, а починал на 27 декември 1991 година од срцеви проблеми. Погребан е на Илиденските гробишта во Битола. Оставил значаен белег како борец, просветен работник и општествен функционер.
