Меѓународната организација на трудот (МОТ) е основана во 1919 година како дел од Версајскиот договор, со цел да обезбеди траен мир преку социјална правда. Уште од своите рани години, МОТ усвоила конвенции што се однесуваат на клучни прашања од областа на трудот, како што се работното време, заштитата на мајчинството, детскиот труд и невработеноста. Во 1926 година беше формиран важен надзорен орган – Комитетот на експерти – со задача да ја следи примената на овие стандарди. МОТ одигра значајна улога во историски настани како што се Големата депресија, Втората светска војна и усвојувањето на Филаделфиската декларација, која повторно ја потврди заложбата дека трудот не е стока и дека секое човечко суштество има право на достоинство, слобода и еднаква можност.
По Втората светска војна, МОТ во 1946 година стана специјализирана агенција на Обединетите нации, а под водство на Дејвид Морс (1948–1970) се прошири на глобално ниво, особено во земјите во развој. Организацијата воспостави значајни институции како Меѓународниот институт за трудовите студии и Меѓународниот центар за обука во Торино. Во знак на признание за својата работа, МОТ ја доби Нобеловата награда за мир во 1969 година. Во наредните децении, МОТ продолжи да ги унапредува правата на работниците, имајќи клучна улога во светски движења, како поддршката на синдикатот Солидарност во Полска и борбата против апартхејдот во Јужна Африка.
Со влезот во 21 век, МОТ ја прилагоди својата мисија за да одговори на предизвиците од глобализацијата и иднината на трудот. Генерални директори како Франсис Бланшар, Мишел Хансен, Хуан Сомавија и Гај Рајдер ги истакнуваа децентрализацијата, социјалната правда во економските политики, намалувањето на сиромаштијата преку достоинствена работа и проактивните одговори на влијанието од глобализацијата. Под водство на Гај Рајдер, МОТ ја основа Глобалната комисија за иднината на трудот, зајакнувајќи ја својата улога во оформувањето на правични и инклузивни стандарди за труд во сè подинамичната светска економија.
