Благој Јанушев потекнувал од сиромашно работничко семејство во селото Прждево, Неготинско. Неговиот татко, Ристо Јанушев, бил железничар, а Благој завршил основно образование со одличен успех. Потоа се запишал во велешката гимназија, каде што почнал да се интересира за социјализам и комунизам. На дваесетгодишна возраст, во 1940 година, станал член на Сојузот на комунистичката младина на Југославија и на Комунистичката партија на Југославија.
Со окупацијата на Кралството Југославија, Благој Јанушев активно се приклучил на народноослободителното движење. Во март 1942 година, заедно со Благој Кирков, го организирал велешкиот гимназиски штрајк против наметнувањето на бугарскиот јазик во наставата. Поради тоа, бил прогонуван од бугарските фашистички власти. Истата година, откако бил повикан во бугарската војска, одбил да служи и им се приклучил на партизаните.
Во септември 1942 година, Благој Јанушев со група ученици од велешката гимназија се придружил на втората чета на партизанскиот одред „Димитар Влахов“. Учествувал во борбени акции, како ослободувањето на селото Војница и борбите во реонот Раец. Кога бугарската војска тргнала по него, се повлекол во родното село, па повторно се вратил на фронтот. Во ноември 1942 година учествувал во тешки борби во велешкиот регион.
На 16 декември 1942 година, во заседа кај пештерата во селото Војница, Благој Јанушев храбро загинал во борба со бугарската војска и квислинзите. По војната, неговите посмртни останки биле пренесени во спомен-костурницата во Велес, заедно со останати велешки херои. Денес неколку улици во Велес и Прждево го носат неговото име, во знак на почит кон неговата жртва и борба за слобода.
