Џунов започнува своето образование во Ваташа и Кавадарци, каде што го завршува основното училиште и нејзината нижа гимназија, а понатаму го продолжува училиштот во Горњи Милановац и Крагуевац во Србија. Студирањето на Белградскиот универзитет го обликува како интелектуален активист, со учество во Културно-просветното друштво „Вардар“ и МАНАПО, што го поттикнува на поактивна политичка и културна дејност.
Во политичкиот и борбениот контекст, во 1940 година се приклучува на Сојузот на комунистите на Југославија, а во мај 1943 активно учествува во организацијата на НОПО „Добри Даскалов“, станувајќи еден од првите партизански борци. Во текот на Втората светска војна, го презема управувањето со партиската техника во Третата оперативна зона на НОВ и ПОМ и ја извршува улогата на секретар на Околискиот народен одбор во Кавадарци. Покрај тоа, поради неговиот афинитет за печатење, одговорноста за издавање на летоци и илегални весници како Воено коменике и Марксистички листок му беше доверена уште од 1941 година.
По завршувањето на војната, Џунов продолжува да ја игра значајната улога во јавната администрација и државниот апарат, извршувајќи бројни општествени и политички функции. Тој беше републички и сојузен пратеник, член на Извршниот комитет на Централниот комитет, секретар во Владата и на Президиумот на Собранието, како и потпретседател на клучни државни тела, вклучувајќи ги и Задружниот сојуз на Македонија и Југославија. Неговата долга посветеност беше наградена со Партизанска споменица 1941, а Македонското здружение за заштита при работа му ја додели наградата за животно дело во областа на безбедноста и заштитата при работа.
