Блажо Тодоровски – Чичето е роден на 13 април 1902 година во село Ресава во сиромашно земјоделско семејство. По отслужувањето на воениот рок, во 1930 година, го основал своето семејство и се приклучил на напредното движење, особено за време на парламентарните избори во 1938 година по иницијатива на истакнати активисти како Страшо Пинџур и други. Во летото 1941 година станал член на Комунистичката партија и тесно соработувал со револуционери како Димката Габерот.
Во септември истата година во неговото родно село била формирана партиска ќелија која собирала оружје и воен материјал – задача што му била доверена токму нему. Неговата куќа била засолниште за истакнати борци и илегалци, а во 1942 и 1943 година активно учествувал во логистичката поддршка на партизанскиот одред „Димитар Влахов“. Бил вклучен и во подготовките за формирање на одредот „Добри Даскалов“, каде што ја извршувал функцијата командир на првата десетина.
Во јуни 1943 година, за време на судири со бугарската полиција кај селото Драдња, храбро се борел и соборил двајца непријателски полицајци. Во жестоката битка кај село Никодин бил тешко ранет, а за да не биде заробен, се самоубил на 7 јуни 1943 година. За своето херојство и пожртвуваност, бил прогласен за народен херој на 11 октомври 1953 година.
